naar boven
de uil en de dichter

ZIE!

waarom mensen dichten

ZIE! waarom mensen dichten

Ons oog is een wonderzintuig.

Dit boekje gaat over 'zien' en over 'dichten'. Over vertrouwen en over liefde. Over tijd en eeuwigheid. Over medemensen en mededieren.

Aan het einde van wat eindeloos leven lijkt wacht de dood. Aan het einde van onze tunnel, waar het licht lijkt te doven. Lijkt. Achter die onzichtbare horizon van ons leven. Daar waar leven opnieuw begint. Daar waar de poolnacht glanst in het noorderlicht.

De gedichten van Albert Weijman ontstonden 's nachts in de stilte van het alledaagse. Wanneer een mens ophoudt met denken, verwoorden en projecteren, maar gaat zien!

Dichten is ontregelen en bevrijden van woorden. Uit vastgeroest zinsverband. Sinds hij half blind werd ziet Albert méér dan hij ooit met twee ogen kon. Zien is Zen. Vreemd. Wonderlijk!

Maar met twee open ogen kan verwondering natuurlijk ook worden ervaren. Toch?


Dit boekje is een uitgave van Uitgeverij Prominent, Baarn


Gedichtenbundel


de uil en de dichter


U kunt het gedichtenboek 'ZIE!waarom mensen dichten' (ISBN 978-94-92395-21-4) kopen bij uw boekhandel of direct hier bestellen!

In april 2018 werd een mooie recensie over ZIE! geschreven op CONFETTI. Recensie ZIE! door Albert Hagenaars

Verder lezen

Lees mijn nieuwste gedichten op een nieuwe pagina

ZIE! waarom mensen dichten

de uil en de dichter

Een oog is een wonderzintuig.

Zien is de overtreffende trap van kijken. Zien is kijken met ons hoofd en met ons hart. Aandachtig. Zo beschouwd kunnen zienden blind zijn en kunnen blinden zien.

Blinde mensen kunnen schouwen met innerlijke ogen. Ook kunnen plotseling en onverwacht de schellen van onze ogen vallen. Wanneer we met nieuwe ogen naar alledaagse dingen kijken. Zie!, ik maak alle dingen nieuw, schrijft Johannes. Dat eenvoudige woordje 'ik' kan elk mens ook op zichzelf betrekken. Zo kan uit zien nieuwe levensvisie ontstaan.

Waarom schrijven mensen en dichten dichters? Waarom willen zij horen, zien en opschrijven wat onuitsprekelijk en onzichtbaar is? Zien in het duister. Met angst in het hart of uit innerlijke vrede.

Wie is de schrijver van dit boekje? Ziet hij zichzelf als bioloog, een kenner van het leven? Is hij degene zoals anderen hem beschouwen? Is hij kortzichtig of breedziend? Iemand of niemand?

De gedichten die in dit boekje het licht mogen zien werden geschreven in de vertraagde tijd. Vertraagde tijd is innerlijke tijd, die bijna tijdloos aanvoelt. Leven vanuit de vertraagde tijd en innerlijke rust maakt het ons mogelijk om soepel te kunnen schakelen naar ons snelle dagelijkse leven. En weer terug.

Gehaast dichten leidt tot niets! Zoals gehaast leven weinig zin heeft en nauwelijks voldoening geeft. Zo ervaar ik dat steeds vaker.
Door mijn gedichten en levensverhalen lopen rode draden. En een rood leeslint. Leeslinten zijn draden die mensen en dieren met elkaar verbinden. Rode draden zijn niet uniek, want religie betekent letterlijk ... opnieuw verbinden. Met en dicht bij elkaar. Zo beschouwd zijn dichters religieuze mensen zonder georganiseerde religie. Dat voel ik zo. Zien is ook Zen.

Zo zie ik dat!

Albert Weijman leest het gedicht Vredesduiven voor.

Albert Weijman presenteert zijn dichtbundel 'Zie!' in Boekhandel Den Boer, Baarn op woensdag 28 februari 2018.
Wim Hazeu, de bekende biograaf uit Baarn, ontving het eerste exemplaar!

Met dank aan RTV Baarn

tanjatrots@gmail.com 06-47112313